beklemek...

Defterimin bu sayfası çok karanlık..
Duygular ifade edilebilir ama acı'yı asla hissettiremezsiniz..
Karanlıkları anlatmak cesaret ister ...bende korkuyorum karanlıktan..ama  karanlıklardan geçenler güçlü olanlardır değil mi?

Defterim...

Küçücük yüreğimi  hiç büyütmek istemedim,
Ağlayamıyorum...gözlerimden bir damla inmiyor..artık hiç bir duygumu dışarı taşırmıyorum, istiridye kabuğuna sakladım..kimsenin görmesine izin vermeyeceğim..

Defterim...

 En karanlık sayfamsın...boğazım düğüm düğüm..saatler 15:03....zamanın durduğu yerdeyim..gözlerim bir hastane odasında..kalp cihazı durdu....

Çığlıklarımı  duyan olmadı...yüreğimin acısını nasıl anlatabilirim, yapamıyorumki..nasıl oldu diyenlerin ellerinden tutup, kalbime götürüp -bak.. bak.. işte böyle oldu..görüyor musun, hissedebiliyormusun, çektiğim acıyı çekebiliyor musun diyemiyorumki..yaşatamıyorum kimsenin yaşamasını da istemiyorum..


Bir kalkan edindim senden sonra..
Gülümseyişim...öyle saf görünüyorki...ben gülümsüyorum acımı bütün şiddetiyle reddediyorum..sahtekar bir kalkanla yaşıyorum.. o günden bu yana yıllar geçti..ben karanlıklar içinde yürüyorum, sen ışıklar eşliğinde...

Defterim...

yüreğimin içi hıçkıra hıçkıra ağlıyor... Nasıl haykırıyor bilsen senin de yüreğin buna belki dayanamayacak..

 Rüyalarımda görüyorum...özlem duygusuyla acı birbirine karışıp karşıma çok daha büyük bir duyguyla çıkıyor..Yaşamanı çok istedim...keşke bu benim elimde olsaydı...keşke..
Seni düşlerimin içinde mutlu görüyorum cennette olduğunu gösterdiler bana...çok yakışıklısın her zamanki gibi...Ne zaman hayat  köşeye sıkıştırsa beni, onun elinden çıkarıp arkamda duruyorsun..çünkü son sözün buydu...........-beni bırkmayacağına söz ver kardeşim.....

-şüphen olmasın.......

bir sen vardın o odada...birde ben...
15:03.....başın sessizce sağa kaydı...gözlerin kapandı....benim yarımı tamamlayan kardeşim...
beni yapayalnız bırakıp gittin...hiç birşey demeden...

kader bana, o günü, o anı, o saati öleceğim güne kadar unutturmayacak...hiç kolay değil değil mi güçlüymüşüm gibi görünmek...içim ağlarken, gülümseyip gamzemi göstermek...

seni çok özlüyorum...
sen her zaman varmışsın gibi -o çok yakışıklıdır o çok esprilidir o çok iyi bir çocuktur diyorum..
hala kabul etmiyorum o sen değilsin...
ama sonra o an gözlerimin önüne geliyor...kahroluyorum..
Şimdi kim -kardeşimle bunu yaptık, şuraya gittik dese...üzüntümü çaktırmıyorum...

ama yapayalnız ve kimsesiz kaldığımı sadece ben biliyorum...

sana bu ninniyi dinletsem... ikimiz uyusak çocukluğumuzdaki gibi..
ve uyansam...sabah gözlerimi açtığımda seni görebilir miyim...?